කතා දෙකක්...

පළමු කතාව-

                              කුඩයක්

(කළු පාට කුඩලවට
විතරක් කැමති මම
මල් මල් කුඩයකට
නතු වුනු අපූරුව)

දවසක් එයැයිට එයාගේ කරන්න යන වැඩක් ගැන අදහසක් දෙන්න කියල මට කෝල් කළා...අදහස දක්වපු ආකාරය ගැන එයා මෙහෙම අදහසක් දැක්කුවා..

"ඇයි ඔයා ඔච්චර තදින් කථා කරන්නේ මට.ඔයාගේ වොයිස් කලර් එකනම් අද සෑහෙන්න වෙනස්.හරි හරි මම පස්සේ කථාකරන්නම්,බොහොම ස්තූතියි අදහසට...බීප් බීප්!"

ඇත්ත,මම කවදාවත් එයාට කෙලින්ම දෙයක් කිව්වේ නැහැ..කිසිම අනුබලයක් නැති නිසා සම්පූර්ණෙන්ම ෆ්‍රෙන්ඩ්සෝන් එකක් විදිහට මම පෙන්නුවේ..එයත් ඕනේම ප්‍රශ්නෙකදී මට කථාකරනවා..ඒත් සිද්ධිය ගැන මට මාර අප්සෙට්..මම හැරෙන තැපෑලෙන් මෙසේජ් එකක් කෙටුවා...
 
"Mama thama maha pare.gedara yana gaman.wahana saddeth ekkama meheta ho gala wahinawa. :( ekai tikak sadden kathakaranna wune apahadili weyi kiyala....."

ගෙදෙට්ට ඇවිත් ආයේ ෆෝන් එක අතට ගත්තේ..රිප්ලයි නෑ...හිටහන්කෝ කියල තව එකක් කෙටුවා.

"dan gedara awe.thama akunu gagaha wahinawa.dan naganna kiyala lasthi wune hondatama themuna ena gaman.oyage wade karaganna puluwan wunu eka gana sathutuyi.oyata mara sanwedeethawayakne thiyenne voices gana! ;) . "

හැබැයි මම අදහස් කලේ ඒක නෙවේ...මට කියන්න ඕනේ වුනේ..

"ගෑණියේ වැඩ ඉවර වෙලා දාරාණිපාත වැස්සේ තෙමි තෙමි පාර දිගේ ගෙදෙට්ට දුවන ගමන් තමා මම බොගේ ඔය උලව්වට අදහසක් දුන්නේ..ඒ වෙලාවේ අකුණු ගැහුවත් මම ෆෝන් එක තිබ්බේ නෑ.ඒත් ඒ එක දෙයක් වත් නෙවේ බොලා නෝටිස් කලේ ..වැඩේ කරගත්තටත් පස්සේ මගේ මඟුල් වොයිස් කලර් එකක් ගැන.,ගොන් වැස්සි"

මම හිතන්නේ නැහැ ඒක ඒකිට තේරුනයි කියලා...ෆෝන් එක පැත්තකට දාල කාමරේට යද්දි දැක්කේ...මට පරිප්පුවක් සෙට් වෙන්න හේතු වුණු අමතක වීම!

මගේ කුඩ රාජයා...

මිනිස්සු කුඩ ගැන සැලකිලිමත් වෙන්නේ වැස්ස කාලෙට විතරයි..එතකල් පැත්තකට දාල තියනව...පායන කාලෙකට ඒක දූවිලි කකා ඔහේ පැත්තකට වෙලා බලන් ඉන්නවා වහිද්දි වැහි වතුර වලින් දිලිසි දිලිසි අයිතිකාරයගේ අතින් එළියට බහින්න.කුඩේක අගය දැනෙන්න වහින්නම ඕනේ....මම දිග හුස්මක් ඇදලා අතීතය මතක් කරගත්තා..ඊට පස්සේ එයාට මගේ අන්තිම මැසේජ් එක ටයිප් කළා...

"Mama kudayak newe... MANUSSAYEK!!"

+++++++++++++++++++++++++++++++++++


දෙවෙනි කතාව

පරඬැල්

මම එච්චරම tough කෙල්ලෙක් නෙවේ ඒ දවස්වල.

මගේ පලවෙනි affair එක break up වුනේ දැන් මාස දෙක තුනකට කලින්.හරියටම කියනවනම් මාස 2යි දවස් 18ක්.ඇත්තටම මට ඒ shock එක දරාගන්න අමාරු වුණා.කොච්චරම දරාගන්න අමාරුවුනාද කියනවනම් මම train එකෙන් වැඩට එන එක පවා අත් හැරියා.මොකද මට එයා හම්බුනේ දවසක් උදයක train එකේ වැඩට යනකොට.අපි දෙන්නගේ relationship එක පටන් ගත්තට පස්සේ එයා හැමදාම මම එනකල් station එකට වෙලා ඉන්නවා.මම සාමාන්‍යයෙන් ටිකක් late තමා වැඩ කරන්නේ.ඉතින් ගොඩක් දවස්වල බැණුම්.
break up එකෙන් පස්සේ දවසේ මම station එකට ඇවිත් ticket counter එකේ පෝලිමේ ඉන්නකොට මට දරාගන්න අමාරුවෙලා ඇස් වලින් කඳුළු වැක් කෙරෙන්න ගත්ත.මතක සටහන්...ගොඩක්.....මම ටිකක් oversensitive.ටිකක් නෙවේ...සෑහෙන්න.ඉතින් මම පැත්තකට ගිහින් bench එකක වාඩිවෙලා මගේම උකුලේ ඔලුව තියාගෙන,අත් වලින් මූන වහගෙන හොඳටම අඬන්න ගත්තා.මම දන්නේ නෑ මිනිස්සු මම ගැන මොනවා හිතුවද කියල.ඇත්තටම මට ඒක වැඩකට ඇති දේකුත් නෙවේ.ඉතින් මම එදා වැඩට ගියේ නැහැ.
මම ඊට පස්සේ හිතාගත්ත ආයේ කවදාවත් seriously love කරන්නේනම් නැහැ කියල.එයා මාව දාල ගියේ මම ජිවිතේ කොච්චර දුක් වින්දද,මගේ ජිවිතේ කොච්චර ප්‍රශ්න තියනවද කියන එක හොඳටම දැන දැනමයි.අනික් එක එයයි පස්සෙන් ඇවිල්ල මගේ ඇඟේ එල්ලුනේ.කොහොම වුනත් ඌට ආයේ මගෙන්නම් සමාවක් නැහැ.
මම මෙහෙම moody වෙලා ඉන්න කාලේ තමා කවි ලියන්න ගත්තේ.බස් එකේ යන එන වෙලාවල,කරගන්න දෙයක් නැති වෙලාවක මොකක් හරි phone එකෙන් type කරනවා.හෙලකුරු නිසා වැඩේ තව ලේසියි.ඉතින් මම මේ ලියන දේවල් FB එකේ ගෘප් එකක පෝස්ට් කරන්න පටන් ගත්ත.දවසක් මට inbox එකට message එකක් ඇවිල්ල තිබ්බ.ඒක පටන් අරන් තිබ්බේ මම ලිව්ව කවියකින්මයි.

තවත් නැහැ
වසන්තය කොලපාට
මෙතැන් සිට
ග්‍රීෂ්මය
කොළ හැලෙන
කහ පාට
wow nangi.meka oyama liwwa ekakda?

මට ඉතින් ටිකක් තද වුණා.සාමාන්‍යයෙන් reply කරන්නේ නැහැ මම නොදන්න කට්ටිය message කරපුවාම.ඒත් මට ආව තරහටම මම reply කළා.

No. It was written by my granny.. Got a prob??

ටික වෙලාවකට රිප්ලයි නැහැ.මම ඊට පස්සේ message කරපු එකාගේ profile එකට ගියා.එතකොට දැක්කේ.එයා ටිකක් ප්‍රසිද්ධ,නම මතක හිටින,හොඳ කවි ලියන එක්කෙනෙක්.අයියෝ.. අපරාදේ...දැන් ඉතින් මොනවා කරන්නද.එතකොටම reply එකක් ආව..

Ane sorry nangi.mage waradda.anyway mama mara kamathiy oya awankawama raw emotions liyana eka.mokada ohoma liyana kello aduyi.so keep it up.. Bye..TC.

මට තේරෙනව මෙයාට ඕනෙනම් මාත් එක්ක කඩ්ඩෙන්ම කතාකරන්න තිබ්බ.ඒත් එයාට මාව එහෙම impress කරන්න උවමනාවක් නැහැ වගේ.මම කරපු වැඩේ දෙපාරක් හිතන්නේ නැතුව request එකක් යැව්ව එක.ඔන්න ඔහොමයි මට ඒ 'අයියව' හම්බවුණේ.හැබැයි එයා මගේ request එක accept කරන්න දවස් 3ක් ගත්ත.මට එයාගේ photos බලාගන්න පුළුවන් වුනේ ඊට පස්සේ. shape කොල්ලෙක් කියල හිතුනේ දැක්ක ගමන්ම.එයා මට පස්සේ කාලෙක කිව්වා දවස් 3ක් ගත්තේ මම ක්ෂණික තීරණයක් ගත්ත නිසා මට ඒක වෙනස් කරගන්න වුනොත් ඒකට අවස්තාව දෙන්න කියල..පවු අප්පා...හිනත් යනවා වෙලාවකට එයා කියන දේවල් වලට.කතාකරන්නේ නියම සිංහලෙන් සමහරවෙලාවට.උදේ මම GM ayye කියල දැම්මොත් reply එවන්නේ subha udasanak nagaa කියල.මට ඉතින් ඇදේම ඉඳගෙන හිනා යනවා.

පුදුම කොල්ලෙක්.අපි ඉතින් වරු ගණන් over the phone කතාකරන්න ගත්ත පස්සේ.එයා ගොඩක් වෙලාවට කරන්නේ අහගෙන ඉන්න එක විතරයි.මම තමා කතාව ඉතින්.

එයා training accountant කෙනෙක්.හැබැයි මාර දැනුමක් තිබ්බ language එක සහ creative writing ගැන.ඉතින් මමත් වැඩ කරන්නේ පත්තරේක නිසා මම එයාට එක එක දේවල් යවනවා 'ane ayye meka poddak balanna' කියලා.එයා ඉතින් වෙලාව කොහොමහරි adjust කරගෙන පුළුවන් ඉක්මනට එයාගේ suggestion එක මට දෙනවා.

එදා කාලෙකට පස්සේ උදේ ඉඳලම වහින්න ගත්ත.සැරට.මම ගෙදරින් එලියට බැස්සේ ටිකක් වෙලා ගිහින්.ගිය ගමන්ම features editor ගෙන් බැණුම්.එයා මගෙන් බලාපොරොත්තු වුනාලු ලංකාවේ E writing ගැන article එක එදා උදේ මම ඉවරකරලා ඇති කියල.හැබැයි එයා එහෙම deadline එකක් මට දීල තිබ්බේ නැහැ.මම ඉතින් කොහොමද හිතේ තියන දේ දන්නේ.හෙට උදේ දෙන්නම් කියල මම වැඩ කරන්න ගත්ත.උදෙන්ම මෙහෙම වුනාම සසර කලකිරෙනවා අප්පා.වැඩ ඉවරවෙලා මම ගෙදර ආව.අම්මගේ කිසිම සතුටක් තිබ්බේ නැහැ මම පත්තරේක වැඩ කරන එක ගැන.තාත්තටනම් මම night club එකක වැඩකලත් ඒක ප්‍රශ්නයක් වුනු මනුස්සයෙක් නෙවේ.මොකද එයාට ඉන්නවනේ පොඩි පුතාල දෙන්නෙක්.ඉතින් බස් එකේ තැලිලා පොඩිවෙලා ගෙදර ආවම අම්මා ආව මංගල යෝජනාවක් අරගෙන.ලෝයර් කෙනෙක්ලු.මට වඩා අවුරුදු 6ක් විතර වැඩිමල්ලු.හපෝ..මට පෙන්න බැරි රස්සාවක්...මට ෆොටෝ එකක් පෙන්නුවා.ලාවට තට්ටේ තියන,මුහුණේ කිසි හැඟීමක් නැති,අහංකාර උද්දච්ච මනුස්සයෙක්.බැන්දට පස්සේ මම රස්සාවට යන එක නවත්තන්න ඕනෙලු.

'බැන්දට පස්සේ???' මගේ හිතට සෑහෙන ලොකු ආවේගයක් ආව.දැන් කවුද මෙතන බඳින කතාවක් කිව්වේ..මගේ කැමැත්ත පොඩ්ඩක් හරි ඇහුවද? හොඳයි බලාගමුකෝ මම නියම කසාදයක් කරගන්නම්.ඒත් දැනට මෙතන ප්‍රධානම දේ අම්මව යවාගන්න එක මට මගේ වැඩේ සැනසිල්ලේ කරගන්න.ඉතින් මම ලොකු විරුද්ධත්වයක් හරි අනුබලයක් හරි පෙන්නන්නේ නැතුව අම්මට බලාපොරොත්තු දෙන විදිහේ කතාවක් කියල අම්මව යවල අයියට කෝල් එකක් ගත්ත.අර article එක ගැන අහන්න.

ඇත්තටම එයා මුල සිට අගටම මට අවශ්‍ය දේවල් කිව්වා.හැබැයි එයත් මට සද්දෙකින් කතාකලේ.මම බලාපොරොත්තු වුණේ අඩුම ගානේ එයාගෙන් වත් සැනසිලිදායක දෙයක් අහන්න.කතාකරන්න.ඒත් එයා කවදාවත් අහන්නේ නැහැ.'නංගි..ඔයාට කොහොමද?,රෑට කෑවද?,අවුලක් නෑනේද?' ඒ වගේ දේවල් අහන එක එයා මදිකමක් විදිහට හිතාගෙන ඉන්න ඇත්තේ.අනේ මන්ද...එයාටවත් මාව තේරෙන්නේ නැති හැටියක්.article එක යකාට ගිය දෙන්.මම එයාට කෙලින්ම එයාගේ voice color එක ගැන මට දැනුන අවුල ගැන කියල කෙලින්ම phone එක cut කළා.ආයේ ලියන්න බැහැ..job එකටත් හෙණ ගහපුවාවේ,editorටත් හෙන ගහපුවාවේ.මට ඒ වෙලාවේ ඒ හිතපු දේ ගැන regret කලේ එතකොටත් හෝ ගාල අකුණු ගගහ වැස්ස වැටුණු නිසා.

මම phone එක off කරලා ඇඳේ හාන්සි වුනා.මීටත් වඩා හොඳ වෙලාවක් තියනවද නිදාගන්න....
ටිකක් relax වීගෙන යද්දී මට අයිය ගැන දුක හිතුන.මම ගැනත් දුක හිතුන.
කාලෙකට පස්සේ වැස්ස අස්සෙම මගේ ඇස් දෙකට කඳුළු ඇවිල්ල කන් දෙපැත්තෙන් රූටගෙන ගිහින් කොට්ටේ තෙත් කරන්න ගත්තා....

අයියේ..සමාවෙන්න මට.මගේ හිතේ තෙතමනේ ඇත්තටම නැති වෙලා..මගේ හිත දැන් වේලිච්චි පරඬැලක් වෙලා ගිහින්.ගහෙන් බිම වැටෙන්න ඔන්න මෙන්න තියන.....