Monday, July 17, 2017

රාත්‍රියක්

මුහුදත් ගැහැණිය බඳුය.

විටෙක දරාගත නොහැකි තරම් නිශ්චලය.එවිට සුමුදු රැලි නැති ගැඹුරු මුහුදු පෘෂ්ටය කන්නාඩියක් මෙන් දිසිලේ.

විටෙක චණ්ඩය එවිට ලොව විශාලතම යුධ නෞකාව වුවද එය තරණය කිරීමට නිර්භීත නොවේ.විරහව දරාගැනීමට නොහැකි වූ විටක වෙරල ඉක්මවා ගොඩබිම ආක්‍රමණය කරයි.

 නමුත් බොහෝ වෙලාවල තරමක් රැලි නංවමින් වැඩි කලබලයක් නැතිව හඬ නංවමින් සිටි.


දිගු පඩිපෙල් මෙන් සැදු කොන්ක්‍රීට් බැම්මේ ඉහලින් වාඩිවී මා සිටි අතර ඇය මට පියවරක් පහලින් තිබු කොන්ක්‍රීට් බැම්මේ වාඩිවී සිටියාය.මගේ දෑත් ඇය සිර නොවී නමුත් මිදෙන්නට නොහැකි මෙන්ම අපහසුවක් නොවන පරිදි වෙලී තිබුණි.ඇය හිස මාගේ දකුණු බාහුවේ තබාගෙන සිටි නිසා හිස මදක් දකුණු පැත්තකට ඇල කර මහා සැනසුමකින් ගොඩ සුළං හඬ අසමින් සඳ අර්ධයක් පායා තිබූ රාත්‍රියේ පෙනෙන නොපෙනන අඳුරක රල බිඳෙන හැටි බලා සිටියාය.


මම ඇයට හොරා හෝරා ගණනක් ඇය දෙස බලා සිටියෙමි.


ඇය එක්වරම හිස ඔසවා මා දෙස බැලුවාය.


මම මුහුද දෙස බැලීමි.

No comments:

Post a Comment